Podczas odbywającego się w dniach 18-19.05.2016 w OODR w Łosiowie Krajowego Kongresu Naukowo-Technicznego pn.: „Innowacje w Rolnictwie” została przybliżona tematyka zastosowania w rolnictwie technologii bezzałogowych obiektów latających (ang. Unmanned Aerial Vehicle UAV) nazywanych także w Europie jako zdalnie kierowane systemy latające (Remotely Piloted Aircraft Systems RPAS) popularnie zwanych dronami. Także w Polsce już od końca zeszłej dekady w Polsce nastąpił wzrost badań i doświadczeń nad tą częścią rolnictwa precyzyjnego. Drony można wykorzystać m.in. do:
1. Zdjęcia i mapy – dokumentacja.
Najprostszym i najpopularniejszym sposobem „zaprzęgnięcia” drona do pracy na naszym polu jest funkcja wykonywania zdjęć
z powietrza. W ten sposób można uzyskać szybko i sprawnie szereg fotografii obrazujących interesujące nas pole czy też jego część. Fotografie – „obrazki” będą jakości zależnej od użytego sprzętu optycznego (rozdzielczości aparatu fotograficznego, ogniskowej) oraz wysokości lotu nad polem. Z zebranych ten sposób materiałów (obrazków) nie da się niestety wykonać połączonego „obrazu” – mapy pola. Fotografie będą miały wyłącznie charakter informacyjny i poglądowy.
W celu wykonania dokładnej mapy pola należy wykonać staranny i uporządkowany nalot nad polem po uprzednim jego zaplanowaniu i obliczeniu. Dron musi się poruszać po liniach równoległych i na stałej, określonej wysokości.
Zdjęcia i mapy są niezwykle pomocne np. w zakresie precyzyjnego i rzeczywistego obliczenia uszkodzonych powierzchni upraw rolniczych przez zwierzynę leśną czy szkody atmosferyczne (wymarznięcia, wymoknięcia, grad, gwałtowne ulewy, itp.)
2. Mapy indeksów wegetacyjnych roślin NDVI
Dla realizacji rolniczych celów wykorzystuje się także specjalne aparaty fotograficzne pracujące w paśmie bliskiej podczerwieni 670-730 nm. Pozyskane w tym paśmie zobrazowania przedstawiają szereg informacji na temat właściwości wegetacyjnych roślin
i gleby.
Jeżeli mapa powstała w okresie intensywnego wzrostu i rozwoju roślin, to rolnik może na podstawie tej mapy przygotować precyzyjne nawożenie azotowe. W przypadku pszenicy stosuje się stworzoną mapę podczas nawożenia II, III a nawet IV dawki N.
W praktyce wygląda to tak, że rolnik uzyskaną mapę indeksów wegetacyjnych zamienia w swoim komputerze na mapę dawkowania azotu według swojej wiedzy i przyjętej polityki nawożenia. Tę mapkę przenosi za pomocą nośnika pamięci (USB) do komputera pokładowego rozsiewacza (ew. opryskiwacza w przypadku aplikowania RSM) i podczas przejazdów w ścieżkach technologicznych ją realizuje.
